به منظور تعيين عوامل موثر بر ميزان تلفات دانه در برداشت مکانيزه گندم، آزمايشي با ارزيابي 137 کمباين در سطح مزارع استان سمنان اجرا شد. نتايج نشان داد بيشترين افت گندم در مرحله برداشت مربو ط به هد کمباين و الواتور برگشت دانه مي باشد. در این استان ميانگين تلفات دانه در برداشت گندم 7/8 درصد است که 5/8 درصد آن تلفات کمباين و 2 درصد آن تلفات طبيعي بود. بيشترين تلفات مربوط به کمباين به ميزان 3/8 درصد و ناشي از ضعف عملکرد دماغه کمباين بود. تلفات ناشي از واحد جمع آوري در استان سمنان عمدتاً ناشي واحد برش (شکستگي انگشتي ها)، چرخ فلک (نوع چرخ فلک، دور زياد چرخ فلک) و ارتفاع برش بود. از مواد وارد شده به مخزن دانه کمباين ها، به طور ميانگين حدود 6/4 درصد آن به صورت دانه شکسته و 4/6 درصد آن به شکل مواد ناخالصي مانند کاه و کلش بود. با توجه به ميانگين ريزش استاندارد جهاني مي توان به سادگي دريافت که با کاهش 2 درصد از ريزش در اراضي استان، ساليانه حدود 25 ميليارد ريال از برگشت سرمايه از عدم ريزش کمباين نصيب کشاورزان استان مي شود که علاوه بر افزايش درآمد کشاورزان، موجب کاهش وابستگي به واردات گندم مي شود.