توليد محصولات گلخانه ای در سطح استان اصفهان و شهرستان های آن از جایگاه مهمی برخوردار بوده، ولی در نتیجه کمبود برخی نهاده های مورد نياز تولید و به ویژه کاهش کمی و کيفي منابع آب زيرزميني، مشکلاتی به وجود آمده است. در اين شرایط، گلخانه داران به استفاده از سامانه های نمک زدايي از آب روی آورده اند. کاربرد این سامانه ها با تولید پسابي بسیار شور و آلوده همراه است که دفع نامناسب آن، مشکلات بالقوه اي را به وجود می آورد. در این تحقیق، وضعيت 22 گلخانه دارای سامانه نمک زدایی آب در سطح شهرستان های فلاورجان، اصفهان، مبارکه و شهرضا مورد بررسي قرار گرفت و اقدام به نمونه برداري از آب چاه، آب شيرين شده و پساب توليدي ادوات نمک زدايي و بررسي نحوه دفع پساب آنها گرديد. همچنين سایر اطلاعات تکميلي در مصاحبه با مالک یا مدیران گلخانه ها، جمع آوري شدند. بر اساس نتايج اين بررسي، گزينه اصلي دفع پساب در اکثر گلخانه ها، تخليه بدون ضابطه به اراضی اطراف گلخانه بوده و پس از آن، تلفیق با آب چاه جهت استفاده در کشاورزی، تخلیه به چاه های عمیق و نیمه عمیق و در نهایت، تخلیه به ترانشه ها و حوضچه های خاکی نفوذ، در مراتب بعدی قرار داشتند. هم اکنون در نتیجه توسعه بدون ضابطه کاربرد اين سيستم ها و عدم رعايت هرگونه ملاحظات زيست محيطي در برخورد با پساب شور و آلوده تولیدی، وضعیت بغرنجی در حال وقوع بوده و مشکلات جدي از نظر آلودگي منابع آب و خاک و افزايش تجمع املاح در اراضی منطقه در حال وقوع است و چنانچه تمهیداتی به فوریت در اين خصوص اندیشیده نشده و متولی کار به جهت نظارت بر صدور مجوزها، پايش و بهره‌برداري از چنين سامانه هايي مشخص نگردد، وقوع فاجعه ای زیست محیطی در آينده نزديک در منطقه دور از انتظار نيست.