در این نشست محققین برجسته ای از سیمیت از کشورهای سویس، استرالیا و هندوستان همراه دکتر ماهش کمار گاتالا آگرونومیست ارشد مرکز سیمیت و نیز محققین ایرانی مرتبط با پروژه همراه دکتر محمد رضا جلال کمالی به نژادگر گندم و رییس دفتر مرکز بین المللی سیمیت در ایران شرکت داشتند. طی این پروژه مشترک بین ایران و سیمیت قرار است، بهره وری گندم کشور ایران در اراضی آبی 35 و در اراضی دیم 25 درصد تا سال 23-2022 افزایش یابد. در ابتدای نشست آقای دکتر محمد رضا جلال کمالی رییس دفتر مرکز بین المللی تحقیقات ذرت و گندم سیمیت در ایران گفت: پروژه مشترک ایران و سیمیت به منظور افزایش عملکرد گندم و بهره‌وری نظام‌های زراعی گندم بنیان در ایران است. وی با بیان این‌که این پروژه بین وزارت جهاد کشاورزی و مرکز بین المللی سیمیت در سال 1395 به امضا رسیده و شامل دو بخش اصلی به نژادی گندم و کشاورزی حفاظتی است، افزود: عرصه کار نظام گندم‌های دیم و آبی است که گندم آبی در مناطق جنوب ایران بیشتر کشت می‌شود. جلال کمالی ادامه داد: کشاورزی حفاظتی از جمله اهداف این پروژه است که با اجرای پلتفرم‌های نوآوری برای مدیریت مزرعه با توجه به نظام‌های زراعی غالب هر منطقه مدنظر خواهد بود.

طبق دعوت قبلی دست اندرکاران این پروژه آقای دکتر محمد اسماعیل اسدی پژوهشگر مروج ارشد بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی مرکز تحقیقات کشاورزی استان گلستان در روز یکشنبه 23 اردیبشهت سخنرانی خود را تحت عنوان مروری بر چالش های منابع آب و آبیاری در ایران و نیازهای تحقیقاتی کشاورزی حفاظتی برای کشور برای حاضرین ارایه داد. آقای دکتر اسدی در این سخنرانی ابتدا به وضعیت اقلیمی و بارندگی کشور اشاره نمود و گفت که اجداد و نیاکان ما از دیر باز می دانستند کشور ما در کمربند خشک و نیمه خشک جهان واقع گردیده و با بارندگی سالیانه 250 میلیمتر همیشه برای سازگاری با این شرایط تلاش داشته اند ولی متاسفانه طی چند سال اخیر با بهره برداری بی رویه از منابع محدود آب زیرزمینی کشور که میزان خروجی و برداشت آب بیشتر از تغذیه بوده است در اکثر نقاط کشور دچار تنش آبی گردیده ایم و در برخی مناطق نشست زمین به علت بهره برداری بی رویه و خالی شدن خلل و فرج خاک از آب رخ داده است. ایشان در ادامه با توجه به بیشترین مصرف آب در بخش کشاورزی ضرورت سازگاری با کم کردن مصرف آب در این بخش ضمن افزایش بهره وری آب (تولید بیشتر محصول از واحد مصرف آب) را یاد آور شدند و گفتند که سامانه کشاورزی حفاظتی یکی از بهترین روشهای سازگاری با کم آبی است. آقای دکتر اسدی افزود اکنون کشاورزانی در استان گلستان وجود دارند که برای سه سال متوالی از این روش برای تولید محصولات اساسی از قبیل گندم، کلزا، سویا و غیره استفاده می کنند که دارای مصرف آب حداقلی در مقایسه با روشهای مرسوم تهیه زمین (شخم و دیسک های عمیق و خاک ورزیهای متعدد) می باشند. زیرا در روشهای کشاورزی حفاظتی با حفظ بقایای روی سطح خاک که موجب کاهش تبخیر و از دست دادن رطوبت موجود در خاک می شود می توان تا 40 درصد در میزان مصرف آب در مقایسه با روشهای کشت مرسوم صرفه جویی نمود و این اراقام برای سطح 50 هزار هکتار کشت سویای تابستانه در استان گلستان رقم معنی داری خواهد بود.   

طی این کارگاه سه روزه که تا روز دوشنبه 24 اردیبهشت ادامه داشت طرفین در خصوص چالشهای تحقیقاتی مرتبط با کشاورزی حفاظتی در ایران بحث و گفتگو کردند. طی نشست های تخصصی ابتدا محققین ایرانی وضعیت کنونی کشاورزی حفاظتی را از جنبه های مختلف کشاورزی توصیف کرده و سپس طی پانل های تخصصی روشهای جدید محققین در این زمینه مورد بررسی و بحث قرار گرفت. نهایتا برنامه های مشخصی برای اجرای بهتر این بخش از پروژه توسط شرکت کنندگان کارگاه ارایه و جمع بندی شد.