گزارش این طرح تحقیقاتی که به مطالعه میدانی 490 کیلومتر از کانال های شبکه های آبیاری استان و 355 واحد زراعی و باغی یا سطحی معادل 3610 هکتار در دو جلد شامل: جلد اول در برگیرنده بازده آب در بخش انتقال و توزیع و جلد دوم وضعیت مصرف آب در مزارع و باغات استان ارائه گردید. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که توزیع آب کشاورزی در سطح استان نسبت زمان و مکان عادلانه نبوده و با توجه به مصاحبه‌های حضوری با کشاورزان و بهره‌برداران، به نظر می‌رسد یکی از مهمترین عوامل عدم تمایل آنها به مشارکت عمومی در مدیریت شبکه آبیاری، عدم توزیع عادلانه آب است. همچنین با توجه به بررسی های انجام شده می توان گفت آب تخصیصی کل به سطح زیر کشت استان تکافوی نیاز واقعی گیاهان را می دهد و می‌توان با اصلاح سیستم توزیع، جبران نیاز آبی سطوح دارای کمبود را از طریق سطوح دارای مازاد انجام داد. از سوی دیگر نتایج نشان داد برداشت بیش از نیاز از منابع آب استان در بخش کشاورزی وجود نداشته و در صورتیکه هدف کاهش برداشت آب باشد، به نظر می رسد راهی بجز اعمال مدیریت کم آبیاری وجود ندارد.
