شور بودن جریان آب زیرزمینی و تجمع املاح و نمک‏ در لایه‏های سطحی خاک در اثر تبخیر و خیز مویینگی، موجب ایجاد شوره‏زار در بخشی از دشت قزوین شده که آثار سوئی را در رشد گونه‏های گیاهی در محدوده ای به وسعت 60000 هکتار داشته است. بر این اساس الگوی تغییرات شوری خاک و پوشش گیاهی در محدوده شوره زار مرکزی دشت قزوین با استفاده از قابلیت های سنجش از دور در یک دوره زمانی 12 ساله مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق که در محدوده شوره زار مرکزی دشت قزوین انجام گرفت روند تغییرات شوری خاک و پوشش گیاهی نشان دهنده آن است که احداث زهکش حائل تاثیر معنی داری در تغییرات شوری خاک و پوشش گیاهی در منطقه شوره زار نداشته است. این امر در حالی است که با توجه به خشک بودن منطقه و کمبود بارندگی و همچنین بروز خشکسالی های فراگیر در منطقه، میزان آب شیرین برای آبشویی طبیعی اراضی محدود می باشد. از این رو با توجه به محدودیت آبشویی و محدودیت کیفی خاک عمقی، اجرای طرح کامل زهکشی در محدوده شوره زار، به همراه کشت گیاهان مقاوم به شوری در محدوده تحت تاثیر زهکش حائل توصیه می گردد.