این پژوهش با هدف استفاده بهینه از زهاب و افزایش بهره­وری از اراضی­کم بازده، برای کشت گیاه برنج به‌عنوان یک بستر مناسب در جنوب و جنوب غرب خوزستان اجرا شد. در این تحقیق واکنش متقابل بین ارقام و لاین‌های مقاوم به شوری گیاه برنج و رژیم‌های آبیاری ازآب حاصل از زهاب نیشکر به‌صورت‌کرت‌های یک‌بار خرد شده و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با دو عامل و سه تکرار به‌ مدت یک سال زراعی در تابستان 1397 بررسی شد. رژیم (دور)آبیاری با زهاب نیشکر شامل هرروزه و تناوب‌‌های یک و دو روز درمیان به‌عنوان عامل اصلی و 3 لاین برنج مقاوم به شوری انتخابی ازسی‌امین خزانه بین‌المللی ارقام برنج، 4 لاین اصلاحی (حاصل ازموتاسیون وسایرروشهای اصلاحی) مقاوم به خشکی و شوری، رقم هاشمی و یک رقم محلی هویزه درکرت‌های فرعی قرارگرفتند. لاین‌های مقاوم به خشکی و رقم شاهد بین المللی به‌دلیل حساسیت به شرایط منطقه و عقیمی زیاد حذف شدند. لذا تجزیه واریانس با سه لاین متحمل به‌شوری (Sها) و رقم محلی هویزه  صورت گرفت. نتایج نشان داد با کاهش قابل‌توجه آب از رژیم آبیاری هرروزه به تناوب‌های دو و سه روزه، میزان عملکرد ازI₀ (رژیم هر روزه) با متوسط 3/2139 به 2248کیلوگرم بر هکتار در I₁ (رژیم یک روز درمیان) افزایشی 6 درصدی داشت. سپس در دور آبیاری سه روزه (I₂)  نسبت به I₀ کاهشی 30 درصدی از خود نشان داد.  بیشترین وکمترین بهره‌وری آب به‌ترتیب مربوط به تیمار های آبیاری I₂ و I₀  به میزان 128/0 و 057/0بود. درمیان ارقام ولاین‌های برنج تحقیقاتی، رقم محلی هویزه با 2249کیلوگرم درهکتار با دورآبیاری I₁ بیشترین عملکرد ولاین‌های مقاوم به‌شوریS₁ و S₅ با عملکردی به‌ترتیب 6/2062 و9/2033کیلوگرم درهکتار با همین رژیم آبیاری ازوضعیت مطلوبی برخورداربودند. پایش شوری خاک درطول فصل رشد نشان دادکه تغییرات شوری درهر سه رژیم آبیاری روندی افزایشی ازخود نشان داد به‌طوری‌که میزان افزایش شوری نسبت به قبل از زمان کشت، از50­ درصد در رژیم آبیاری هر روزه با زهاب (I₀) تا 100 درصد دررژیم آبیاری سه روزه (I₂) متغیر بود. این افزایش شوری درعمق 50 سانتی‌متری خاک به‌پایین به‌دلیل تجمع املاح نمک محسوس‌تر بود. پایش درصد سدیم قابل تبادل خاک (ESP) نشان دادکه در پایان فصل رشد برای دو رژیم آبیاری هرروزه (I₀ )و یک روزدر میان (I₁ )با استفاده از زهاب، خاک مزرعه تحقیقاتی در وضعیت سدیمی بودن قرار نگرفت وهمچنان در وضعیت شور باقی مانده است. این مساله به‌دلیل آبیاری پیوسته در طول فصل رشد و وجود زهکشی زیرزمینی است که باعث خروج نمک از نیمرخ خاک شده است. هرچند رژیم آبیاری دو روز درمیان (I₂ )، با افزایش 17 درصدی ESP و افزایش شوری 100 درصد نسبت به قبل از زمان کشت، باعث شده وضعیت نیمرخ خاک تا زیرعمق توسعه ریشه به وضعیت سدیمی نزدیک شود. این مهم به‌دلیل خشکی دادن مزرعه دردو روز و هجوم شوری به لایه های سطحی خاک می‌باشد به‌طوری‌که با درنظرگرفتن درصد آبشویی مناسب درپایان فصل رشد باید این مسأله رفع گردد.