در یک مزرعه با بقایای گندم اثر چهار روش خاک‌ورزی شامل بی خاک‌ورزی با ردیف کار، بی خاک‌ورزی با خطی کار، خاک‌ورزی مرسوم با دیسک و کم خاک‌ورزی با خاک ورز مرکب بر سویای تابستانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای مطالعه شده شامل بازده مزرعه‌ای، ظرفیت مزرعه‌ای ماشین و شاخص فنی دقت کاشت، میانگین زمان جوانه زنی، سرعت سبز شدن و درصد سبز و شاخص های انرژی شامل نسبت انرژی، بهره وری انرژی، شدت انرژی و افزوده خالص انرژی اندازه گیری و در نهایت عملکرد و اجزای عملکرد محاسبه شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که روش های بی خاک‌ورزی با ردیف کار های Semeato و Tr 5100 به ترتیب دارای ظرفیت مزرعه‌ای 0.86 و 0.71 و خطی کار Shilan 2500 برابر 0.76 هکتار بر ساعت هستند. کم خاک‌ورزی با چیزل پکر، پراکندگی کمتر و یکنواختی توزیع افقی بهتری را برای استقرار بذرها روی ردیف داشت. روش کم خاک ورزی با چیزل پکر دارای بهترین میانگین درصد سبزشدن با 46.2 درصد بود اما ردیف کار بی خاک ورز، جوانه زنی را تسریع کرده و سرعت سبزشدن را به 1.24 بوته بر روز متر افزایش داد. با این حال میانگین زمان سبز شدن در شرایط خاک ورزی مرسوم نسبت به روش های دیگر کمتر بود. تیمار خطی کار بی خاک ورز نسبت به سایر تیمارها بیشترین نسبت انرژی به مقدار 4.5 و همچنین به ازای هر مگاژول انرژی مصرفی، 0.19  کیلوگرم محصول را تولید و در ازای هر کیلوگرم سویا، 5.3 مگاژول یعنی کمترین انرژی را مصرف کرده است و مقدار افزوده خالص انرژی بیشتری را در مزرعه سبب شد. خطی کار بی خاک ورز Shilan 2500  و ردیف کار بی خاک ورز Semeato به ترتیب با 3612 و 3617 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد سویا را تولید کردند. با توجه به دقت کاشت و بهبود شاخص های انرژی، روش های کم خاک ورزی و بی خاک ورزی جایگزین مناسبی به جای روش مرسوم برای تولید سویا هستند.