اطلاعات میدانی و مشاهده­ای حکایت از این مطلب دارد که سطح زیرکشت شالی در استان گلستان روندی افزایشی دارد. کشت مستقیم  برنج به روش خشکه‌کاری روشی است که در جهان به دلایل مختلف از جمله بهره‌وری بهتر منابع آب مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف دستیابی به بهترین گزینه مدیریتی در شرایط فعلی کشت برنج، به بررسی تغییرات عملکرد، مقدار مصرف آب و بهره‌­وری آب تحت شیوه­‌های مختلف کشت (نشایی سنتی، مستقیم نشاء و مستقیم بذر) و روش‌­های مختلف آبیاری (بارانی، غرقاب دایم، غرقاب متناوب به و قطره‌­ای تیپ) به مدت دو سال زراعی پرداخته است. در حال حاضر کشاورزان در منطقه استان گلستان برنج را با شیوه غرقابی و بصورت نشاء در زمین پادل شده کشت می­‌کنند که نتایج حکایت از مصرف زیاد آب (حدود 12500 متر مکعب در هکتار) دارد. با تغییر شیوه کشت از نشایی در زمین پادل شده که با روش آبیاری غرقابی آبیاری می­‌شود، به کشت مستقیم بذری و روش آبیاری قطره­ای، اگرچه مقدار مصرف آب در حدود 48 درصد کاهش می­یابد ولی چون عملکرد هم در همین حدود کاهش می­‌یابد، کشاورزان رغبتی برای این جایگزینی نشان نمی­‌دهند. در این حالت بهره‌­و­ری آب نیز از 0/67 در روش سنتی به 0/64 کیلوگرم در مترمکعب در روش کشت مستقیم بذری با آبیاری قطره­‌ای کاهش می‌­یابد. اما با تغییر سیستم کشت نشایی سنتی زارعین به کشت مستقیم نشایی در زمین غیرپادل و روش آبیاری قطره‌­ای عملکرد به نحو مطلوبی افزایش می­‌یابد و احتمال پذیرش این سناریو از طرف کشاورزان بیشتر خواهد شد. بدلیل اینکه با تبدیل کشت سنتی نشاء و روش آبیاری غرقابی به کشت مستقیم نشاء و روش آبیاری قطره‌­ای عملکرد در حدود 24 درصد کاهش و مقدار آب در حدود 45 درصد کاهش می‌­یابد و بهره‌وری آب در این حالت به 0/9 کیلوگرم در متر مکعب می­‌رسد که در شرایط حاضر بهترین گزینه برای حفظ منابع آبی بطوریکه معیشت کشاورزان نیز خدشه­‌دار نمی‌­شود، است.