این پروژه به صورت کرت‌‌های یک‌بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اول توالی کشت در کرت‌های اصلی در چهار سطح شامل نیشکر، شبدر، نیشکر- نیشکر، کلزا، نیشکر- نیشکر، گندم، نیشکر- نیشکر، آیش، نیشکر- عامل دوم روش خاک‌ورزی در کرت‌های فرعی در پنج سطح شامل،  T1 دو مرحله زیرشکن سه خیش با بلدوزر D-8 با عمق کار 90-80 سانتیمتر+ دیسک (تیمار شاهد)، T2 زیرشکن پنج خیش با بلدوزر D-8 و عمق کار 90-80 سانتیمتر+ دیسک، T3 زیرشکن پنج خیش با بلدوزر D-6 و عمق کار 60 سانتیمتر+ دیسک، T4 خاک ورز چیزل پکر (چیزل پیلر) + دیسک و T5 کم‌خاک‌ورزی (دیسک) بودند. نتایج تحقیقاتی این پروژه نشان داد.تفاوت بین سطوح روش‌های خاک‌ورزی ازنظر وزن کل بیوماس تفاوت معنی‌دار در سطح پنج درصد وجود داشت، اما اثر متقابل بستر و روش‌های خاک‌ورزی معنی‌دار نبود. مقایسه میانگین نشان داد که عملکرد سبز نیشکر ازلحاظ نوع بستر در یک سطح آماری و در روش‌های خاک‌ورزی تیمارهای T1(86/147 تن در هکتار) ،T2  (143/99 تن در هکتار)،T3  (146/63تن در هکتار) و T4 (143/20 تن در هکتار) در یک سطح آماری و تیمار T5 (125/24 تن در هکتار) در سطح دوم قرار دارد. همچنین درنهایت ترتیب عملکردها در بسترهای مختلف را از بیشتر به کمتر می‌توان به این صورت برشمرد: شبدر، کلزا، گندم، آیش. نتایج این پروژه نشان داد که بین عملکرد نیشکر ناشی از اعمال دو تیمار کم‌خاک‌ورزی با دیسک، چیزل پکر و عملکرد ناشی از اعمال سه تیمار خاک‌ورزی سنگین با زیرشکن تفاوت معنی‌داری وجود ندارد لذا تیمارهای کم‌خاک‌ورزی با دیسک و چیزل پکر در کاشت نیشکر قابل‌اجرا بوده و نه‌تنها کاهش عملکردی را به همراه نخواهد داشت، بلکه صرفه‌جویی اقتصادی، زمان کم، کاهش فرسایش خاک و تولید پایدار را به همراه خواهد داشت.