امروزه برنامه‌ریزان وزارت کشاورزی، امنیت غذایی را به عنوان یکی از ابعاد توسعه پایدار درهدف‌گذاری‌ها لحاظ کرده‌اند. گرچه خوزستان یکی از قطب‌های کشاورزی ایران محسوب می‌شود اما توسعه صنایع تبدیلی متناسب با تولیدات کشاورزی استان نیست. پژوهش حاضر با هدف ارائه راهکارهای توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی در استان خوزستان اجرا شد. بدین منظور پس از بررسی شرایط استان، مشکلات و مسایل مربوطه در قالب مصاحبه‌های حضوری و تلفنی، و تکمیل پرسشنامه‌ توسط مسئولان و کارشناسان ادارات دولتی، فعالان و مدیران کارخانه‌ها و کارگاه‌های صنایع‌تبدیلی و تکمیلی در نقاط مختلف استان خوزستان بررسی شد. پس از بررسی پرسشنامه‌ها و مصاحبه‌ها در نهایت 12 نقطه قوت، 14 نقطه ضعف به عنوان ماتریس درون سازمانی، 12 فرصت و 14 تهدید به عنوان ماتریس برون سازمانی مورد تأیید قرار گرفت. مجموع امتیازات موزون در ماتریس عوامل داخلی و خارجی نشان­دهنده وضعیت نامناسب و کمتر از حد میانه این صنایع بود. در این شرایط بهتر است اقدامات، از راهبردهای تدافعی شروع و پس از گذر از اقدامات بازنگری، محافظه کارانه و در نهایت تهاجمی به وضعیت ایده آل رسید. توسعه زیرساخت‌­ها با همکاری سازمان صنعت ­و­ معدن، افزایش پرداخت اعتبارات برای افزایش نقدینگی و سرمایه در گردش، پرداخت وام‌های کم‌بهره با دوره تنفس و بازپرداخت طولانی، استفاده از ظرفیت­‌های خالی واحدهای تولیدی، ایجاد پنجره واحد و جلوگیری از موازی‌­کاری، کاهش واسطه­‌گری با ایجاد تعاونی‌­ها و ارتباط مستقیم با بازار تعدادی از راهبردهای تدافعی پیشنهادی در این زمینه است.