آبیاری تکمیلی در خیلی جاها، از جمله زمین‌های شیبدار و دامنۀ کوه‌ها، میسر نیست و در برخی مناطق که جادۀ دسترسی وجود دارد تنها با تانکرهای حمل آب امکان پذیر خواهد بود. این خصوصیت در شهرستان خرامه متفاوت است. باغ‌های این منطقه در پایین‌دست موتور پمپ‌ها و به جای محصولات زراعی حذف شده، به دلیل کاهش کمی و کیفی منابع آب، احداث شده‌اند. با این حال، بسیاری از باغداران از نحوه، میزان و زمان مناسب آبیاری تکمیلی اطلاعی ندارند.

آبیاری تکمیلی: همان استفاده از آب آبی است که در زمان خشکسالی‌ها و هنگامی که بارش اندک است به کمک آب سبز و ذخیرۀ رطوبتی خاک می‌آید تا از خشک شدن درخت جلوگیری شود. در بسیاری از موارد آبیاری تکمیلی علاوه بر حفظ درخت موجب افزایش کمی و کیفی محصول نیز می‌شود. پیش از آبیاری تکمیلی، نیاز خواهد بود اقداماتی صورت گیرد. از جمله احداث، تکمیل و مرمت آبگیره‌های پای درختان انجیر دیم به منظور ذخیرۀ آب‌های حاصل از بارندگی‌ها و استفادۀ بهینه از رواناب‌های موجود تا بیشترین مقدار رطوبت حاصل از آب سبز در خاک ذخیره شود و مورد استفاده درختان قرار گیرد.

روش‌هایی که برای آبیاری تکمیلی انجیر استفاده می‌شود عمدتا روش سطحی و از طریق تانکر است. لیکن در باغ‌هایی که چاه آب یا استخر ذخیرۀ آب و برق وجود داشته باشد امکان استفاده از روش‌‍های آبیاری تحت فشار مانند میکروجت یا قطره‌ای زیرسطحی نیز وجود دارد.

بهترین زمان آبیاری تکمیلی از اسفند ماه تا اواخر اردیبهشت ماه است. در سال‌های خشک و کم بارش (زمانی که میزان بارندگی تا دهۀ اول اسفند کمتر از 250 میلی‌متر باشد و پیش‌بینی هواشناسی آن باشد که احتمال بارش در اسفندماه و رسیدن میزان بارش سالیانه به این مقدار نیست)، آبیاری تکمیلی باغ‌ها به منظور حفظ سلامت درخت انجیر دیم مثمر و تولید محصول اقتصادی توصیه می‌گردد. میزان آب کاربردی در هر نوبت آبیاری تکمیلی با توجه به سن درخت، حجم تاج، مساحت آبگیره، جنس خاک (سبک یا سنگین بودن خاک) و قرار گرفتن در شیب‌های شمالی یا جنوبی متفاوت خواهد بود و از 200 لیتر برای هر درخت 4 تا 8 ساله تا 2000 لیتر برای درختان 30 ساله در هر آبیاری پیشنهاد می‌شود.