نتایج این پژوهش نشان داد که کل انرژی مصرفی در یک دوره پرورش مرغ گوشتی در استان البرز 125/2 گیگاژول بر هزار قطعه مرغ و کل انرژی خروجی 24/9 گیگاژول بر هزار قطعه مرغ است. در بین انرژی‌های ورودی سوخت مصرفی (گاز و گازوئیل) بیشترین سهم را در بین نهاده های ورودی به خود اختصاص دادند که علت مصرف بالای این نهاده، پایین بودن بازدهی وسایل و تجهیزات گرمایشی در سالن‌های مرغداری و ارزان قیمت بودن سوخت مصرفی است.کارآیی انرژی در تولید مرغ گوشتی 0/2 به دست آمد که نشان از پایین بودن کارآیی انرژی دارد که برای افزایش آن باید عملکرد را افزایش داد یا اینکه در مصرف انرژی‌های ورودی صرفه جویی کرد. با توجه به منفی بودن انرژی خالص، در تولید مرغ گوشتی در استان البرز عدم کارآیی مصرف انرژی وجود دارد، یعنی به آن نسبتی که انرژی وارد شده است انرژی خارج نشده است. سهم انرژی مستقیم بیشتر از انرژی غیرمستقیم و انرژی تجدید ناپذیر بیشتر از انرژی تجدید پذیر برآورد شد. بررسی شاخص‌های انرژی در سه سطح جوجه ریزی (کمتر از 15000 قطعه، 15000 تا 30000 و بیشتر از 30000 قطعه) نیز نشان داد که نسبت انرژی در سطح سوم یعنی واحدهای با بیش از 30000 قطعه جوجه ریزی دارای نسبت انرژی بیشتری هستند.
نهایتا بررسی شاخص‌های انرژی نشان داد که نسبت انرژی در سطح سوم جوجه ریزی( واحدهای با بیش از 30000 قطعه جوجه ریزی) دارای نسبت انرژی بیشتری هستند.
دکتر واحدی در راستای اجرای این پژوهش پیشنهاد نمود که، مرغداری‌ها از گاز به عنوان سوخت مصرفی استفاده کنند که هم باعث کاهش سهم انرژی سوخت در بین نهاده‌ها می‌شود و هم استفاده از گاز به عنوان سوخت دارای سهولت بیشتری است؛ از منابع تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی برای گرم کردن و روشنایی سالن‌های مرغداریاستفاده شود. وی توجه به بالا بودن مصرف نهاده های سوخت و خوراک نسبت به سایر نهاده‌ها، روش‌های استفاده صحیح و مناسب از این نهاده‌ها مانند استفاده از دانخوری و آبخوری اتوماتیک، کنترل دمای اتوماتیک، تهویه مناسب و ایزولاسیون کامل سالن های پرورش، را به مرغداران توصیه نمود.
