در حال حاضر متداول‌ترین دستگاه‌های سم‌پاش زمینی مورداستفاده در مزارع برنج، سم‌پاش‌های لانس دار و اتومایزر پشتی هستند. به دلیل شرایط خاص کشت برنج، این سمپاش‌ها به علت محدودیت در تردد دارای ظرفیت مزرعه‌ای پائینی هستند. در این روش‌ها مشقت کارگری و هزینه‌های تولید بالاست. به دلیل پائین بودن ظرفیت این سمپاش‌ها در بسیاری از موارد، زمان مبارزه مؤثر با آفت از دست می‌رود، لذا بکار بردن یک روش مناسب که فاقد مشکلات ذکرشده باشد از ضروریات است. پهپاد سمپاش (گرانول‌پاش) به دلیل بالا بودن ظرفیت مزرعه‌ای ، می‌تواند در زمان مناسب عملیات سمپاشی را بدون لهیدگی محصول و در مدت‌زمان بسیار کمتری نسبت به سمپاش­های زمینی انجام دهد. با توجه به کم‌مصرف بودن این سمپاش‌ها ، در مصرف حامل سم صرفه‌جوئی می‌شود. در این پژوهش با توجه به شرایط سخت تردد در مزارع برنج، شکستگی و لهیدگی محصول، ظرفیت و کارایی پائین روش‌های رایج سمپاشی و بالا بودن هزینه‌های کارگری، به‌منظور تعیین روش مناسب کنترل آفت در نسل دوم، روش‌های مختلف محلول پاشی و گر انول پاشی مورد ارزیابی قرار گرفت. ازنظر ظرفیت‌های مزرعه‌ای و بازده مزرعه‌ای، روش‌های پهپاد در هر  دو روش گرانول و محلول پاشی در گروه اول و روش‌های زمینی در گروه بعدی قرار گرفتند. میزان محلول مصرفی در هکتار با استفاده از سمپاش لانس‌دار، اتومایزر و بطور معنی داری از  پهپاد محلول‌پاش بیشتر بود.  عملکرد در هکتار روش‌های گرانول‌پاشی در گروه اول و محلول‌پاشی در گروه دوم قرار گرفتند. روش‌های گرانول‌پاشی ازنظر کنترل درصد سفیدی نسبت به محلول‌پاشی دارای کارآیی بیشتری بودند.  کارایی روش‌های گرانول‌پاشی دستی و پهپاد گرانول‌پاش به ترتیب 86/25درصد و 75/79 درصد بود و سایر روش‌های محلول‌پاشی در گروه بعد قرار گرفتند. روش‌های گرانول‌پاشی نسبت به محلول‌پاشی، لارو زنده را بهتر کنترل نمودند و روش گرانول‌پاشی با دست با 25/87 درصد در گروه اول و روش گرانول‌پاشی با پهپاد در گروه دوم قرار گرفت. سایر روش‌های محلول‌پاشی در گروه‌های بعدی قرار گرفتند. از نظر اقتصادی، پهپاد گرانول‌پاش به دلیل کارایی بیشتر و هزینه های عملیاتی کمتر، دارای درآمد خالص بیشتری بود. در نهایت با توجه به ارزیابی فنی و اقتصادی روش‌های کنترل آفت کرم ساقه خوار، روش استفاده از پهپاد گرانول پاش توصیه می‌شود.