به کارگیری روش کشت روی بسترهای بلند می‌تواند منجر به کاهش مصرف آب، کاهش هزینه آبیاری، افزایش عملکرد و کاهش هزینه‌های کاشت لوبیا گردد که نتیجه آن حفاظت از منابع آب و خاک و افزایش سود کشاورز است. بر این اساس یک پروژه تحقیقاتی با هدف بررسی تأثیر کشت لوبیا روی بسترهای بلند بر کاهش مصرف و افزایش بهره‌وری آب در پردیس تحقیقات و آموزش لوبیا خمین، توسط دکتر مصطفی گودرزی عضو هیئت علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی استان مرکزی به صورت طرح آزمایشی کرتهای خردشده نواری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در 3 تکرار در 2 سال زراعی اجرا شد.
تیمارهای آزمایش شامل 7 روش کشت (کشت روی بستر بلند دائم با عرض بستر 80 سانتی‌متر با 1 ردیف تیپ، بستر بلند دائم با عرض بستر 80 سانتی‌متر با 2 ردیف تیپ، بستر بلند دائم با عرض بستر 30 سانتی‌متر، بستر بلند غیردائم با عرض بستر 80 سانتی‌متر با 1 ردیف تیپ، بستر بلند غیردائم با عرض بستر 80 سانتی‌متر با 2 ردیف تیپ، بستر بلند غیردائم با عرض بستر 30 سانتی‌متر و کشت روی کرتهای مسطح) و سه رقم لوبیا چیتی (شامل رقم کوشا، رقم صالح و لاین KS21492) بود. نتایج نشان داد که روش کشت روی بسترهای بلند، به‌ویژه با عرض 80 سانتی‌متر و یک ردیف تیپ، به کاهش قابل توجه مصرف آب (بیش از 50 درصد نسبت به روش مسطح) منجر گردیده است.
همچنین، این روش توانست بهره‌وری آب را به‌طور معناداری افزایش دهد و عملکرد دانه را نسبت به روش‌های مرسوم بهبود بخشد. کاهش مصرف نوار تیپ در روش‌های کشت روی پشته نیز یکی از دستاوردهای اقتصادی این پژوهش بود؛ به‌طوری که مصرف نوار تیپ در روش بستر بلند با یک ردیف تیپ 64 درصد کمتر از کشت مسطح بود. علاوه بر این، توزیع مناسب رطوبت در خاک و هوادهی بهتر در روش‌های کشت روی پشته، به کاهش تنش‌های آبی و بهبود شرایط رشد گیاه کمک کرد. این تحقیق نشان داد که روش کشت روی بسترهای بلند، ضمن حفظ یا افزایش عملکرد، تأثیر چشمگیری در کاهش مصرف آب، هزینه‌های آبیاری و استفاده از نهاده‌ها دارد. این روش به‌عنوان راهکاری مؤثر برای مدیریت بهینه منابع آب و خاک در مناطق کم‌آب پیشنهاد می‌شود و می‌تواند به افزایش سودآوری و پایداری کشاورزی در کشور کمک کند.
