در این پژوهش، دو روش کشاورزی شامل کشاورزی مرسوم منطقه شامل شخم، دیسک و کاشت با بذرکار عمیق کار کشت گستر؛ و روش کشاورزی حفاظتی شامل کشت مستقیم با بذرکار SPDe2500 شرکت برزگر همدان و با حفظ بقایای گیاهی زراعت قبلی برای کشت گندم، موردبررسی قرار گرفت.

عملکرد و اجزای عملکرد گندم شامل  طول و وزن سنبله، تعداد و وزن دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد محصول، ميزان مصرف سوخت، عمق و يکنواختي عمق کاشت، ميزان پوشش بقايا، طول بوته، عملکرد بيوماس و شاخص برداشت بررسی شدند. بر اساس نتایج، اثر کشاورزی حفاظتی (کشت مستقیم و بدون خاک‌ورزی) بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم شامل وزن هزار دانه،  ارتفاع بوته، شاخص برداشت، عملکرد دانه و بیوماس، معنی‌دار نبود. عمق کاشت در کشاورزی حفاظتی و کشاورزی مرسوم منطقه به ترتیب 3/8 و 6/2 سانتی­متر و میزان یکنواختی عمق کاشت به ترتیب 90/79 و 96/77 درصد بود. درصد پوشش بقایای گیاهی درروش کشاورزی حفاظتی نسبت به کشاورزی مرسوم بیشتر، ولی این مقدار کمتر از اندازه توصیه‌شده برای کشاورزی حفاظتی بود. میزان مصرف سوخت در کشاورزی حفاظتی، با توجه به حذف مراحل تهیه زمین، شامل خاک­ورزی اولیه و ثانویه ، کمتر از روش کشاورزی مرسوم منطقه بوده و این مقدار به ترتیب 21و 63/75 لیتر در هکتار بود.