نتايج نشان داد که کيفيت آب و خاک در تمامي مناطق تحت بررسي در حال نزول بوده و اثرات نامطلوب خود را بر کميت و کيفيت خرماي توليدي استان بر جاي گذاشته است. بيشترين شوري (EC) و نسبت جذب سديم (SAR) آب آبياري به ميزان 4/12 دسي ­زيمنس بر متر و 11/6 در شهرستان آبادان (رودخانه بهمنشير) اندازه­ گيري شد. بررسي آمارهاي بلند مدت کيفيت آب رودخانه کارون (به­ عنوان منبع اصلي تأمين آب آبياري استان) در ايستگاه اهواز نشان داد که ميانگين ساليانه شوري آب از 1/12 دسي ­زيمنس بر متر در سال آبي 47-1346 به 2/45 دسي ­زيمنس بر متر در سال 93-1392 افزايش يافته است. از نظر وضعيت شوري و سديمي خاک نيز شرايط بغرنج بود و مقادير بالاي شوري عصاره اشباع خاک (با بيشترين ميانگين کل EC در خاک سطحي به ميزان 43/26 دسي ­زيمنس بر متر در خرمشهر و دامنه تغييرات 105/4-8/11) مشاهده گرديد که اثر خود را به ­صورت افت محصول، گاه بين 10 تا 50 درصد و در مواردي توقف رشد رويشي و زايشي و از بين رفتن درخت نشان مي­ داد.