امروزه ادویه‌ها به‌دلیل محدودیت‌های قانونی روز افزون که در استفاده از افزودنی‌های شیمیایی و سنتزی در صنایع غذایی و دارویی بوجود آمده جایگاه قابل توجهی در تجارت جهانی صنایع مذکوربه‌عنوان مواد مؤثره( عوامل عطر و طعم‌دهنده و ترکیبات ضد میکروب ، آنتی‌اکسیدان و نگهدارنده) پیدا کرده‌اند. زنجبیل ادویه‌ای است که علاوه بر طعم و عطر خاص دارای ترکیبات آنتی اکسیدان طبیعی و اثرات دارویی و درمانی فراوانی می‌باشد. مشکلی که در کاربرد پودر ادویه‌ها در صنایع مشهود است، آلودگی آنها، غیریکنواخت بودن و عدم امکان استاندارد نمودنشان می‌باشد. این محصول در حال حاضر در ایران تولید نشده و از نظر تولید تجاری در جهان نیز با استفاده از روش های سنتی با حرارت یا حلال های سمی و مضر برای سلامتی انسان استخراج می شود. اولئورزین شامل ترکیبات فنلیک تلخ است که مسئول تمامی خواص درمانی، ضد میکروبی و آنتی‌اکسیدانی ادویه‌ها می‌باشد. اخیراً کاربرد روش های سبز و دوستدار محیط زیست به ویژه تکنیک استخراج با سیال فوق بحرانی دی اکسید کربن به دلیل خواص منحصر به فرد جداسازی ترکیبات طبیعی، عدم تجزیه حرارتی آنتی اکسیدان‌ها و پلی‌فنل‌ها و تولید محصولات عاری از حلال توجه بسیاری را در مقابل روش‌های استخراج حرارتی کسب کرده است. در این پژوهش به‌منظور مقایسه عملکرد استخراج اولئورزین با سیال CO2 با روش‌های سنتی، بازده و ترکیب شیمیایی و همچنین میزان کل ترکیبات فنلیک و خواص آنتی‌اکسیدانی عصاره‌های بدست آمده برای معرفی روش برتر و شرایط استخراج اولئورزین از زنجبیل مقایسه و سپس تأثیر نمونه اولئورزین بر پایداری روغن خوراکی سویا بررسی شد. طی این پژوهش شرایط بهینه استخراج معرفی گردید و همچنین مقایسه اثر اولئورزین و پایدارکننده سنتزی روغن های خوراکی (هیدروکسی تولوئن بوتیلاته) روی روغن سویا نشان داد که تأثیر اولئورزین به‌طور معنی‌داری نسبت به نگهدارنده سنتزی رایج در صنعت روغن بالاتر بود.
