مجریان این پژوهش محمد جلینی- حمیدرضا شریفی بودند که به صورت آزمایش کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی (ایستگاه تحقیقات گناباد) در سالهای زراعی 1402-1399 انجام شد. در این تحقیق تیمار روش آبیاری (شامل روش‌های کرتی، قطره‌ای (نوار تیپ) و بارانی (پی‌فلکس) در کرت اصلی و سطوح مختلف آب آبیاری (شامل تامین 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی) در کرت فرعی قرار داشتند و هدف از انجام آن تاثیر روش‌ها و سطوح مختلف آب آبیاری روی خوصیات کمی و کیفی زعفران بود. نتایج نشان داد تغییر روش آبیاری از کرتی به بارانی (پی‌فلکس) در سالهای مورد مطاله (1399، 1400، 1401 و 1402) به ترتیب سبب 64، 220، 184 و 238 درصد افزایش در عملکرد خشک کلاله در مترمربع و 83، 240، 220 و 260 درصد افزایش در بهره‌وری آب گردید. همچنین بالاترین مقادیر صفات اندازگیری شده با تامین 100 درصد نیاز آبی به دست آمده و کاهش تامین نیاز آبی زعفران از 100 به 50 درصد در سالهای 1399، 1400، 1401 و 1402 به ترتیب موجب 17، 31، 37 و 46 درصد کاهش در عملکرد خشک کلاله شده و بهره وری آب در این سالها به میزان 41، 36، 24 و 10 درصد افزایش یافت.